Hoe blijf je in contact met je puber?
op 4 oktober 2016 11:36 | Reageer
Als het over contact gaat dan zijn het vaak de ouders met pubers die zorgen hebben. Over een hangende baal hormonen op de bank die niet meer zegt dan ‘Duh’ en ‘Boeie’ of erger; ‘Zeur niet!’ of ‘Donder op!’. Ze komen en gaan wanneer het hen uitkomt en je hebt geen idee wat ze uitspoken buitenshuis. Maar als je wat vráágt krijg je geen antwoord, of een antwoord waar je niks mee kan. Pubers komen niet meer om een knuffel, ze springen niet meer spontaan op schoot …. En ze vragen ook niet meer om hulp of advies en dan gaan ze zich zelfs ook nog voor je schámen… dat raakt... auw….
Als jouw kind in de puberteit komt, komt jouw ouderschap ook in een fase van volwassen worden en dat is ook onwennig, nieuw en verwarrend. Het maakt ons onzeker in onze rol als ouder: Wat kan ik loslaten, waar moet ik me nog mee bemoeien, kan ik dat verbieden of laat ik hem leren van zijn fouten?
En die onzekerheid kan maken dat jij narrig wordt, uit je slof schiet… Of gewoon geen antwoord meer geeft en op de bank blijft hangen. Je laat ze in hun sop gaar laat koken en je vraagt al helemaal niet meer om een knuffel... Nee, je scháámt je voor die puber, die erbij loopt als een zwerver, zijn afspraken niet nakomt en alleen contact heeft met de wifi…
Hmm, zo raak je elkaar kwijt… Al die veranderingen, het is best spannend…. Tja, en dat voelen ze haarfijn aan. Een puber vindt het niet fijn als zijn ouders zich zorgen maken, dus dan hou je toch gewoon je mond?
Zeven tips om in contact te blijven:
1. Te veel regels en strijd werken in de hand dat een puber minder mededeelzaam wordt. Blijf in gesprek door je zorg te delen, maar zet je zorg niet om in een verbod. Een puber is op ontdekkingsreis; op reis heb je meer aan een gids dan aan een politieagent.
2. Stel niet te veel vragen. Ga niet zitten wachten met een pot thee, maar ga liever samen iets doen. Of vraag hulp bij iets, bv. op de computer waar ze vaak beter in zijn dan wij… Stel onderwijl veel (open!) vragen. Vind er gewoon niks van en vul ook niet in ‘je zult wel dit of dat denken’. Instemmend knikken of hummen, stimuleert tot méér. In het begin voelt het een beetje kunstmatig maar je zult snel merken dat het effect heeft!
3. Verwacht niet dat een puber je alles vertelt, dat hoort erbij. Je bent een ouder, geen vriend of vriendin. Afstand is belangrijk voor een puber die zijn eigen identiteit moet opbouwen. Het hoort bij het losmaken…Intimiteiten delen ze met leeftijdgenoten, net als jij…
4. Vaak flap je er wat uit voordat je er erg in hebt. Luister eens naar jezelf; hoeveel verwijten en oordelen komen er dan spontaan uit? ‘Jij komt altijd te laat’, ‘Jij hangt alleen maar op de bank’, ‘Jij zegt niks’, ‘Jij doet altijd…..’ Hoe vind je dat zelf als iemand zo tegen je praat, hoe boos word je als jouw puber zo tegen je praat…?? Begin je zinnen met ‘ik’: Bv. ‘ik vind het zo ongezellig als je alleen maar op de bank zit’, of ‘ik maak me zorgen als je niet op de afgesproken tijd thuis bent’.
5. We verwachten dat als we iets vriendelijk vragen dat je puber dan wel ‘Ja’ zegt. ‘Wil je vanavond op tijd thuis zijn?’ ‘Wil je de muziek niet te hard zetten want de buurman heeft nachtdienst gehad?’ ‘Wil je de tafel afruimen?’ Realiseer je dat een puber (net als jij…) het recht heeft om ‘Nee’ te zeggen op een vraag. Maak samen afspraken over dit soort dagelijkse dingen. En trap niet in de valkuil dat jij de regels maakt en vervolgens zegt; ‘Wat hadden WIJ nu afgesproken?’
6. Veel ruzies gaan over zaken als te laat thuiskomen en geen huiswerk maken. Maar vaak zit er iets anders achter: je bent bang dat je kind iets overkomt of dat hij zijn toekomst verknalt. Vraag je op een rustig moment af wat je echt belangrijk vindt. Benoem dat heel concreet en maak duidelijk wat je gevoelens daarover zijn. Je mag je best kwetsbaar opstellen, dat werkt veel beter dan: 'Je doet het omdat ik het zeg.' Pubers zijn eerder onder de indruk van gevoelens dan van rationele argumenten van hun ouders.
7. En last nut not least; hou de humor erin. Als we over de puberteit praten hebben we het in het algemeen over hoe aangebrand pubers kunnen zijn. (eh.. hoe aangebrand wij kunnen doen). Maar het is ook leuk. Maar het is niet alleen een tijd waarin met deuren wordt geslagen, pubers kunnen ook ontzettend de slappe lach hebben. We hebben dit als volwassene afgeleerd… Ik zou zeggen; doe nog eens met ze mee…. Zo heerlijk…
Marguérite van der Linden – Kindertolk ®